УРТАН (ТТДС II: 331), себ. (Тумашева 1992: 163, 227) ōртан > уртан «средний (о детях и т.д.)» < гом. кыпч., алт. ортан, кырг., алт. ортон, тув., бор. төрки (ДТС: 371) ortun, хак. ортын «уртанчы», каз., к.-калп., тув. уртан ~ як. ортоку id. Урта < орта сүзенең инструменталь килеш формасыннан булырга тиеш. ЭСТЯ I: 477 (тат. сүзләре искә алынмаган).

Дерив.: (Тумашева 1992: 226) уртаңгы, диал. (без теркәдек. – Р.Ә.) уртанла-у «уртаклау». К. Уртанчы.