УРГЫ-У «бить ключом; фонтанировать» < гом. кыпч. орғу- (каз. орғы-) «ургу, сикерү», як. оргуй- «кайнау» (Пекарский: 1861) ~ монг. урги- «ургылу», уркил- «кайнату». Дерив.: ургыл-у (удм. ургыл-ыны), ургылыш ; диал. ургыл «табигый трамплин; юлдагы үр». |