УЛА-У I«выть, завывать» – тат. теленең үзендә у-у тәкълиди сүзеннән ясалган (уу-ла-, чыгт. бызла-, гөҗлә-, гырла-, жула-, жуылда-), тат. диал. (ТТДС I: 326–327), башк., каз. ŏлы-у, ŏлŏ-у < гом. кыпч. улы-, улу- ~ яз. монг. uli-, чыгт. (Поппе 1938: 363) ulu- «улау» икенче бер модель буенча ясалган. Räsänen 1969: 275; Федотов II: 273.

Дерив.: улаш-у, улат-у һ.б.