УЛ I, диал. (ДС III: 121) ŏwыл, (Тумашева 1992: 163) ŏул, уул «сын» ~ к.-балк., каз., к.-калп. ул, нуг. увыл [уwыл], кырг., алт. уул, алт., хак., тув. оол, як. уол < бор. гом. төрки оғул «бала-чага, балалар». К. Угыл, Уыл, Уылдык.

Дерив.: уллы, улсыз, уллык (уллыкка алу). Рәсми стильдә фәлән улы дип язу, гомумән, шыксызрак, традиция буенча углы дию хәерлерәк һәм мәдәнирәк.