УКШЫ-У, себ. (Тумашева 1992: 225) укцы-у «издавать звуки и делать непроизвольные движения при позыве на блевание, при стошнении» < (кырг.) оқшы- > нуг., каз., к.-калп. оқсы- id.; төбендә *оқчы- булырга тиеш, нуг., к.-калп. оғы-, алт. диал. (Радлов I: 993, 994) оқы-, тув. оғу- «косу; укшу» фигыленең дәвамлылык формасыннан (оқ-чы-, чаг. борчы-, кырчы-, типче-); к. ш. ук бор. төрки (МК III: 254) uqı- «укшу», үзб., таҗ. uq, оq «укшу хәле» – тәкълиди сүз булса кирәк (оқ-оқ итү).

Дерив.: укшыт-у. Мар. (Упымарий: 227; Саваткова: 175) укшунчыкта-, укшынча-, уксынза- «укшу» сүзләре тат. укшын-у, укшынчак сүзләре булганлыгын күрсәтә.