УК-У (диал., м.-кар. сөйләшендә: Кодәй тәлә, уғсаң иде, Җаңырны бирсәң иде – мәҗүси дога) < иске тат. («Хөсрәү вә Ширин») уқ- > себ. (Тумашева 1992: 159) ōқ- (ōғу) «слушать, внимать; понимать, разуметь» < бор. төрки (ДТС: 613) uq- «аңлау», уйг. ух- id. ~ каз., кырг., алт., хак. (Радлов I: 1666) уқ- «тыңлау». Чаг. Укы-у.

Дерив.: уклама-у (ЗДС: 679) «тыңламау; ишетмәү», уқмас «кире, үҗәт», оқмасай-у (ЗДС: 582) «саңгыраулану». Элекке заманнарда балалар үлә барса, чираттагысына Укмас дип исем кушканнар, шуннан Укмас дигән авыл исеме һәм шуннан Укмасый фамилиясе (танылган балалар шагыйре) чыккан.