УК I«стрела; грядиль, рало (сабана, плуга, вероятно, по контуру)» < гом. төрки оқ ~ чув. ух, ухă, охă id. (к. Радлов I: 988; Ашмарин III: 341, 344). К. ш. ук монг. диал., эвен. һ.б. ок, ох «ритуаль ук». Лобнор төркиләрендә оқ сүзенең фигыль коррелянты оқ- «ату» сүзе дә бар, к. Будагов I: 143; ЭСТЯ I: 437–438; Федотов II: 296–297; Тимергалин: 488–489.

Бор. төрки халыкларда уқ < оқ «кабилә, үзәккә буйсынган кавем» мәгъ. кулланылган, чөнки каган вассалларына берәр ук биргән, аларга ярашлы җәясе үзендә калган (Sümer 1983: 20).

Дерив.: уклы, уклык (к. мәкаль: Бай бер йотлык, батыр бер уклык), укчы . К. Уклау, Уктал-у. К. ш. ук Охша-у.