УЙЧЫ, уйчыл (Исәнбәт III: 79, 368) «склонный пребывать в оврагах, долинах, углублениях (о зверях)» – ш. ук аучылар, гомумән кешеләр тур. әйтелә. Уй II «түбән җир» сүзеннән. Уйчы, уйчыл сүзләре аучылык һәм күчмә тормыш актуаль булган чорлардан калган.