УҖАУ[уҗаw], диал. (ТТДС I: 452), «поварёшка, половник» ~ чув. вĕç, вĕс, вĕчев, вăчав, уçав «пешкән ит өчен агач табак; уҗау, чүмеч» ~ башк. ужау, башк. диал. (БҺҺ II: 274) ыжау, ижау, каз. ожау, кырг. оҗоо ~ як. удьаа, уҗаа, уйабул «чүмеч»; «Хөсрәү вә Ширин»дә: Беләсең – шәмчырак нур ала җәүдән, Ләкин җәү сүндерә, ташса уҗаудан, ягъни бор. яктырткычның эч мае, яу салына торган савыты уҗау дип аталган, шуннан чыгып уҗау < ут җавы «яктырткыч өчен билгеләнгән май савыты» дип фаразларга мөмкин. Räsänen 1969: 509 (материалы аз).