УГАТА (ТТДС: 452; БТДҺ: 352) «особенно; чрезмерно» > мар. (Упымарий: 140) огата, огатак, удм. уката, чув. диал. үхата < гом. кыпч. оғата (> кар. оғата, каз., к.-калп. оғада, кырг. оғоло) < уғатай (к. башк. уғатай) «бигрәк тә, аеруча; бигрәк инде, үтә китеп, үтә киткән» < бор. монг. oγtai, oγtu > хәз. монг. огоот «бөтенләй» ← огоо «күп, күбрәк» > тув. диал., хак. оғаа, уғаа «бик тә». ЭСТЯ I: 410–411 (без бу китапта китергән кайбер мисаллар юк).

Мар. угатак < тат. угата ук булса кирәк.