ТЫРМАШ-У «копаться (острым предметом, не лопатой); стараться (не имея эффектных средств)» > чув. тăрнаш-, тăрмăш- < гом. кыпч. тырмаш- (нуг., каз., к.-калп. тырмас-) «җир тырнап югары менү, тырмашу» (кайбер сөйләшләрдә тырнаш- дип тә әйтелә) < бор. төрки (ДТС: 569) tırmaš- «тырнашу» > гом. угыз. дырмаш- «(тау битләвеннән) үрмәләү» һ.б. тырма- фигыленең урт. юнәлешенең аерым мәгънә алуыннан килә. Федотов II: 199.