ТЫНЫЧ «спокойный; мирный» > чув. тăнăç > мар. (Упымарий: 220) тыньысь < гом. кыпч. тынч, тыныч (> нуг., каз., к.-калп. тыныш), уйг., үзб. тинч «тыныч» > төр. dinç «салмак, көчле, нык, сәрин» < *тын тамырыннан булса кирәк. Гомумән, ясалышы ачык түгел, әмма, әлбәттә, тын-у фигыленнән.