ТЫН III(ТТАС III: 183) «целинный, долго не засеваемый (о земле)» ~ ком. тын, к.-калп. тың id., кырг. тың «сәп-сәламәт, тап-таза, теремек; әйбәтләп ял иткән, гайрәтле». Ачык түгел. Бәлки ул тәүдә «сыйфатлы; чын» мәгъ булгандыр, к. тат. диал. (м.-кар., к ТТДС I: 432) тын йефәк «кыйммәтле асыл ефәк» ~ удм. дун маржан «чын мәрҗән, рубин», дин «саф; сөзген; бәя» ~ коми. дон, манси. тин «бәя» (КЭСК: 95).