ТЫН II«тихий, тихо» ~ нуг., ком. тын id., к.-балк. тын «тынлык» < бор. *тыңын «тыңлап торарак» сүзеннән; бу сүзгә тын I нең контаминацион тәэсире шиксез (тын алу тәгъбирен сулыш алу дип тә «тынычлык алу» дип тә аңлатып була). К. Тын-у, Тыныч. Будагов I: 739–741 (тәфсилле).

Дерив.: тынлык, тып-тын ; диал. тына-у «тын булып китү», тындык (ЗДС: 672) «тыныч хәл (шуннан тындыклы, тындыксыз; тындыклан-у һ.б.), тынга утыру «яңа ел төне уртасында бәке янына утырып читтән килгән аваз-тавышларны тыңлау» (чана тавышы тәүләп ишетелсә – ел уңышлы, эт өрсә – ел тынычсыз булачак, ди. К. ЗДС: 671); монда, күрәсең, шүлгәннәр белән аралашу тур. сүз бара, к. Шүлгән.