ТЫН I«дыхание; пар изо рта на морозе; воздух», диал. «сознание, дух; жизнь, душа» > мар., удм. ты˘н < гом. кыпч., уйг., алт., хак., тув. тын, чув. тăн < бор. төрки (ДТС: 566) tïn «сулыш; җан, яшәгәнлек; һуш, аң» < (як.) тыын «тын, пар, рух, төннек» (к. Пекарский: 2948). Тат., башк. һ.б. тын алу «сулау; ял итү» бор. төрки телләрдән үк килә. К. Тын II, Тың. ЭСТЯ III: 341–345 (бик тәфсилле).

Тын сүзенең «минут» мәгъ. дә очрый (мәс., бер тын карап тору һ.б.ш.). Тына-у «сулау, тын алу» тынар тыны юк «җансыз нәрсә» тәгъбирендә чагыла.