ТЫМЫК (ТТДС I: 432), диал. дымық «тишина; тихий, спокойный», башк., каз., к.-калп., алт. тымық id. ~ мар. тымык «тыныч, тын, тымык», тымык-тымык «бик тымызык», тып-тымык «бөтенләй тын» ← тым «тынычлык, тынлык» (тым-тым «бик тымызык, бик тын») (к. Упымарий 220–221) ~ хак. тым, тымы «тымызык; тынлык, тын», кырг. тым «сүзсез», куман., алт. (Радлов III: 1342) тым «сүзсезлек», себ. (Тумашева 1992: 222), куман., алт. тымы- «сүзсезләнү, тынып калу» (к. ш. ук каз. тымы- > тым- «тыну»), төркм. дым- «тыну, шыму» һ.б. Шулай итеп, тым → тымы- → тымы-қ (шикелле; шунысы игътибарга лаек, ошбу сүзләр һәм аларның дериватлары мари телендә яхшырак сакланган). ЭСТЯ III: 340–341.

Тым тамырын, әлбәттә, тын < тың тамырыннан аерып булмый, к. Тын.