ТЫЛСЫМ «волшебство; колдовство, чары» ~ гом. көнб. төрки тылсым, тилсим id. < фар. т̣илисм > төр tılısım, tılsım «тылсым» < гар. т̣илäсм «юкны бар итеп күрсәтү, гипноз, күз буу» < грек. télеsmа «образ; мистерия» ← tеlоs «нишан, мәрәй; максат». Европа (һәм рус) телләрендәге талисман «тылсымлы әйбер, әмәйлек» гарәпчәдән алынган. К. Räsänen 1969: 478; Kluge: 904 һ.б. (бу тур. күп языла). Гаг. тылсым «өрәк, күренгән җен» мисалы төп мәгънәгә якын.

Дерив.: тылсымлы, тылсымлы-у, тылсымчы.