ТЫК-У(тыкты, тыгу) «засунуть, совать; затыкать, воткнуть» < гом. кыпч., алт., госм. (Радлов III: 1300) тық-, үзб., уйг. тиқ- id. тат. диал. һ.б. тық «тыгыз, ныклы» сүзе белән коррелянтлык мөнәсәбәтендә, к. тат. диал., гаг. тықа - (тық-а-) «ябу, бикләү, бөяү», алт. (Радлов III: 1303) тықта- «тыклау, тыгынлау; ныгыту». К. ш. ук кар., төр., гаг. тыкач, үзб. тиқач «тыгын, бөке» < тық-қач (-кач кечерәйтү кушымчасы). Будагов I: 361–362; ЭСТЯ III: 337–340.

Тық- продуктив нигез: тыгыл-у, тыгын-у, тыктыр-у; к. Тыгын, Тыгын-у, Тыкчын-у . Чув. тăкăл- «тыгылу» < тат. (чув. тăк- «тыгу» сүзе юк).