ТҮТЕК «дудка, дудочка» (к. БТДҺ: 342) ~ чув. түт id., кырг. түтүк, аз. түтәк, чыгт. түтä (к. Радлов III: 1571–1572), үзб. (ЎХШЛ: 93) дүүдик «флейта»; иске угыз., төр. düdük, төркм. түйдүк id. > мар. түтүк «көтүче быргысы һәм шуның тавышы», удм. тутэктон «түтек» һ.б. киң таралган имитатив тамырдан (к. ш. ук рус. дуд-ить, дудка, ним. tuten, dudeln «түтек кычкырту» һ.б.ш.). Егоров 1964: 267.