ТҮТӘЛ «грядка, ров между грядками», диал. (без теркәдек. – Р.Ә.) «часть земельного участка» > мар., чув. түтел < бор. кыпч. татуул < татаwыл (нуг. татавыл, ком. татавул) «канау, түтәл ерынтысы, кечкенә арык» < уйг. диал. тартаwыл id. ← тарт- «туры чокыр казу» (хәз. уйг. чөнәк тарт- «түтәл казу»), төбендә «тартылган шнур буенча казу» сүзеннән. К. чыгт. (Радлов III: 860) тартау < *тартаул «канал» ~ яз. монг. (Поппе 1938: 343, 447) tataal «арык», tatuul «туры елга; канау» һ.б. Сүзнең фонетик үсеше тартаwул > татул > тат. *тәтүл > түтәл (тат. телендә палатальләшү һәм ә-ү > ү-ә сингармоник чылбырларның үзгәрү нәтиҗәсе).

Дерив.: түтәллек, түтәллә-ү.