ТҮРКЕН, түрген, түргүн диал. (Тумашева 1992: 221; ЗДС: 666–667) «отчий дом невесты, женщины; обычай посещения отчего дома после выхода замуж» ~ башк. (БТДҺ: 342) түркен, добр. törkĭn id. ~ гом. төрки түркүн, тöркүн, бор. төрки (ДТС: 581) törkün «кәләшнең, киленнең нәсел-ыруы, туган йорты» – бик бор. сүз һәм төшенчә, к. як. тöркүт «түркен йоласы». К. Төрген, Төркем. Чаг. Түрә-ү.

Дерив.: түркенлә-ү «ата-ана йортына махсус килеп, үз кирәген алып китү»; түркенчәк (башк. түркенсәк) «ата-ана йортына еш килүчән».