ТҮК-Ү(түкте, түгү) «пролить, проливать» < гом. төрки (к. Радлов III: 1242) тöк-, як. (Пекарский: 2754) тох-, чув. тăк- [тŏк-], угыз. дöк- id. ~ яз. монг. tügü- «таралу». Будагов I: 401; Räsänen 1969: 492–493; Федотов II: 186–187; ЭСТЯ III: 273–274.

Дерив.: түгел-ү, түген-ү, түгеш-ү, түктер-ү; түгем «чуен һ.б. кою»; түгенте (түгенте су «агып җыела торган су»).