ТҮБӘЛӘ-Ү «снабдить крышей; сделать навершие (стогу и др.)», сөйл. «бить по макушке» ~ гом. кыпч. тöбэлэ- (еш кына төбеле- дип языла) id. ← тöбэ «түбә». Чаг. Тәпәлә-ү.

Дерив.: түбәләт-ү, түбәләш-ү «сугышу, бәргәләшү»; түбәләш «сугыш (вак-төяк)». Түбәләмә´ «конус, чүмәлә кебек өелгән».