ТУПАР IIиск. «группа, небольшой отряд (всадников, кавалеристов)» < гом. кыпч., нуг., к.-калп., төркм., гаг. топар, каз. топыр, уйг. топур id. ← туп < топ (к. ҚТДС: 335). Төп яңгыраш *томпар булырга тиеш.

Дерив.: тупарлы «атлы төркемле»; тупарла-у; диал. тупарлак «талпа» ~ төр. toparlak «түгәрәк сан; хәрби арба күкрәге; тәртипсез, җәргәсез хәрби төркем». Чаг. Тубалак (к. Тупал).