ТУПАК, (Троянский II: 6) тупан «тупой, округлый (о конце колющих инструментов, вообще – о верхушке длинных предметов)» < гом. төрки, к. госм., чыгт. (Радлов III: 1221) топақ id. – әлбәттә, туп, тумп тамырыннан, ләкин ясалышында сораулы моментлар бар. Беренче карашка туп-ақ – туп сүзенең кечерәйтүле формасы кебек, ләкин икенчел карашта тупа- дигән фигыль булганлыгы, шуннан тупа-қ сыйфаты ясалган булуы мөмкин. Чаг. Тупас.