ТУҢ-У «мёрзнуть, замёрзнуть, замерзать» < гом. төрки тоң-, угыз., тув. доң id., к. ЭСТЯ III: 267. К. Туң, Туңгак, Туңгыл.

Дерив.: туңыл-у, туңыш-у, туңдыр-у (→ туңдыргыч, туңдырма); туңгылы, туңгысыз; туңгылык . Себ. (Рамазанова 2002: 124) туңра-у «туңдыру» аерым үзенчәлекле нигез: туң-у сүзенең дәвамлы интенсивлык формасы.