ТУМАР «чурбан; кочка» ~ башк. (БТДҺ: 335) тумар «түмгәк» < гом. кыпч., к. каз., к.-калп. томар «түмәр», кырг. томар «зур булып тумпайган» һ.б. ← том, томп онопоэтик тамырыннан. Томар  (к.) белән баглы түгел. К. түбәндәгене.