ТУМА диал. (Рамазанова 1991: 148–149) «отпрыск, потомство; родственник третьего-четвёртого поколений», (Тумашева 1992: 218) «родной», (ТТДС I: 425–426) «уроженец», әд. «доморощенный, отроду» ~ башк. «яралгы», «уйнаштан туган, никяхсыз туган» < гом. кыпч. тума ш. ук күп мәгънәле: «ерак кардәш; еллык үрчем; тумыштангы һ.б.» ~ уйг., үзб. туғма «тумыштан», төркм. доғма «угыл-кыз», хак. туңма, тув. дуңма «алпай (энекәш яки сеңелкәш)» һ.б. К. Тумак. Кайбер телләрдә «беренче бала» мәгъ. сиземләнә, ихтимал тон (угыл) сүзенең тәэсиредер.