ТУКЫ-У «ткать; плести; ритмично ударять (в частности – бердом), повторять (многократно)», чыгышы буенча туқы-у «тукылдату» сүзе белән бердәй, күрәсең, уйг. һ.б. тоқу- < бор. төрки (ДТС: 576–577) toqï-, toqu- «сугу, суккалау, тукылдату; казык кагу; тукылдау, дөпелдәү, чүкечләү; бәрү, вату; тию, тукылу, тукыну», toqı- «тукыма туку» һ.б. һичшиксез тук (тук-тук) тәкълиди тамырыннан (чаг. рус. стук, стукать, стучать, тукать, ним. tuckern «тукылдау» һ.б.). К. Токмач, Тук I, Тукмак, Тукма-у.