ТУКЫН-У кит. «задевать (интересы, честь)» < чыгт., үзб. тоқын-, уйг., чыгт. тоқун-, бор. төрки (ДТС: 576) toqïn- «тию, тукыну» ~ кр.-тат., кар. тоқун-, аз. тохун-, төр., гаг. докун- «тию; бәрелү; тидерү, бәрдерү» һ.б. (ЭСТЯ III: 256) ← туқы- < тоқу- «бәрү». К. ш. ук Радлов III: 1150, 1702. К. Тукы-у.