ТУЕЗ[туйыз] «береста; берестяное ведёрко» ~ башк. төйөç < рус. туез, туйис < коми. *тойис «туз савыт» ← бор. перм. toj > удм. туй «туз». Рус теленнән бу сүз бик күп Себер телләренә таралган (к. Аникин: 560–561, шунда ук бай әдәбият китерелә). Туз сүзе белән турыдан-туры багланмаган булып чыга. К. ш. ук Лыткин: 176–180.

Мәзкүр авторлар тат., башк. мисалларын искә алмыйлар. Хәлбуки тат. туйыз, башк. туйыҙ ~ каз. тойаз «туз» ~ бур. туйсэ һ.б. этимологияне тагын да тирәнәйтә торган мисаллар. К. Туз.