ТУБЫР «желвак (на ноге лошади); уплотнение на теле; плотная шишка (на стволе дерева)» ~ башк. тубар id. < гом. төрки сүз булса кирәк, к. шор., хак. тобыр «кыска, йомры (нәрсә)», каз., үзб. тобыр, тобур «туплам, тупар» һ.б. К. түбәндәгене.