ТУ I, себ. (Тумашева 1992: 219) туу, туw «бесплодная, яловая; откормленная на убой (о кобылах)» ~ башк. тыу id., башк. диал. (БҺҺ III: 270; БТДҺ: 346) «чәчми үскән башсыз иген; тол (ир, хатын); кысыр чәчәк; буш; сазаган (ир, хатын)» < гом. кыпч. ту, тув, алт., кырг. туу, хак. тоғ, туғ «ту; аборт» – монг. табиғу id. ← таба- «азат итү, бурычтан бушату» белән чагыштырыла. Гомумән, ачык түгел.

Дерив.: к. туак, тугар-у, туча.