ТӨРТ-Ү «ткнуть; толкнуть», диал. (ТТАС I: 445) «макнуть» < гом. кыпч., алт., хак., уйг., чыгт. түрт-, гом. угыз. дүрт- id., бор. төрки (ДТС: 599) türt- «сөртү»; чув. тĕрт- «төртү; аяк терәү» ← себ. (Тумашева 1992: 216) төр-ү < бор. tür- «этү» фигыленең йөкл. юн. К. ЭСТЯ III: 328–330 (Э.В. Севортян күп кенә мәгъ. китерә, ләкин алар барысы да метафорик, экспрессив һ.б. характерда, мәс., тат. акча төртү «ришвәт бирү»). Чаг. ш. ук Өтер-ү, Төр-ү . Федотов II: 222.

Дерив.: төртел-ү, төртен-ү («чукыну» мәгъ. дә бар), төртеш-ү, төрттер-ү; төртенчек; төртмәле; төртке, төрткеч, төртек; төртмән (майсыз күмәч, коймак – кунакларга кайтырга кирәклекне белдерү өчен пешерелгән).