ТӨРӘН «лемех, сошник» > чув. (Ашмарин XV: 80, 114) тĕрен, трен «төрән; җир бүлешүдән соң калган кештәк» < гом. кыпч. түрен, түрән (кайбер кыпч. шивәләрендә теркәлмәгән), куман. (Радлов III: 1448) туран «төрән». Урум. сүрäн id. (к. Муратов С.Н. Материалы по говорам тюркоязычных греков // Краткие сообщения народов Азии. М., 1963: 181) халык этимологиясе буенча (сүр- «сөрү» сүзенә нисбәтләп) пәйда булган вариант булса кирәк. Федотов II: 219–220 (бик аз сүз әйтелә).

Дерив.: төрәнле, төрәнсез; төрәнлек.