ТӨҢЕЛ-Ү[төңөл-], төңү «сделав круг, падать вниз (о стреле и. т. п.)», күч. «раздумать, отказаться, пойти на попятную» ~ гом. кыпч. түңүл- тик соңгы мәгъ. генә. Чаг. Түңел-ү, Түңкә.