ТӨҢ I(ЗДС: 645–645) «полностью; целиком», «совсем», сөйл. төң-бөтен «әзер һәм бөтен (әйберләр җыемы тур.)», крш. (Balint: 120) töñ «rauhreif», ягъни «әзер дияргә мөмкин». К. түбәндәгене.