ТӨНТЕК[төнтөк] «замкнутый, неразговорчивый (и не умный)» – *төнте-ү фигыленнән шикелле. К. Төнтәй-ү . Чаг. ш. ук себ. (Тумашева 1992: 215) төңкөш «төнтек», төңкө-ү «ою, сөмсезләнү». Рус. (Даль) дюндик «мескен генә бәләкәй кеше» < тат. булса кирәк.