ТӨКСЕ[төксө], диал. төксә, төксү, төксөк, төксем «хмурый, хмуро; неприветливый, неприветливо» > чув. тĕксĕм id. ← төксе-ү «бала йоны чыгу» фигыленнән, төк тамырыннан, к. каз. түксĕ-, к.-калп. түксий- «чыраен сыту», кырг. түксүй- «йөнтәс йөзле булу; ачулану», ләкин к. эвенк. тӯксу «болыт; болытлы» (ССТМЯ II: 208).