ТӨКӘН-Ү, төгән-ү «закончиться; исчерпаться» > чув. тĕкен- [төгэн-] «зәгыйфьләнү, бетеренү», мар. (Упымарий: 222) түгäн-, тĕгäн- «кием тузып бетү, таушалу» ← тат. диал. төгә-ү (к.) фигыленең кайт. юн. К. гом. кыпч., алт. түгэн-, кырг. түгöн, төркм. түкән-, чыгт. (Радлов III: 1243) тöкүн- «төкәнү».

Дерив.: төкәндер-ү; төкәнмәс (бетмәс-төкәнмәс) һ.б.