ТӨЙ-Ү I«многократно бить в одну точку; толочь в ступе» > мар., удм. туй- < гом. кыпч., уйг. түй- < уйг. түг-, чыгт., бор. төрки (ДТС: 579) tög- «төю, ашлык суктыру». Бу сүзнең миш., угыз линиясендәге варианты тат. диал. тĕв-, тү- > чув. тĕв-, тү-, төркм. түв-, гаг. дүү-, төр. döv- «төю; тукмау». Гомумән, тöг- тамыры тунг.-маньч. дуғ-, дув- «төю, ашлык суктыру» сүзе белән чагыштырыла (ЭСТЯ III: 270–272). Федотов II: 260.

Дерив.: төел-ү, төеш-ү, төйдер-ү; төйгеч. К. ш. ук Дөге; Төйтә > түтә, Төяк, Тү.