ТӨЗЕК[төзөк] «исправный; благоустроенный» < гом. кыпч., уйг., чыгт. түзүк id., ш. ук «тәртип, кагыйдә; тәртипкә, кагыйдәгә буйсынучан» (к. Радлов III: 1584) ← түз- «төзү». К. Төз, Төзе-ү.