ТӨЗГЕН[төзгөн] «правильно построенный; симметричный; гармоничный» ~ кр.-тат. (Dobr. I: 549) tüzgün, төр. düzgün «тәртипле, тәртиптә», төркм. дүзгүн «кагыйдә, устав, закон» ← төзе- < tüz- > düz-, әлбәттә. Чаг. Төзек.

Дерив.: төзгенләү; төзгенлек һ.б. терминологиядә төзген өчпочмак (күппочмак) һ.б.