ТӨЕР-Ү[төйөр-], диал. түвер-ү, түwер-ү «завязать узлом конец нитки; образовать утолщение при прядении; закреплять булавкой» < төйгер-ү, ягъни төй-ү II фигыленең үзенчәлекле йөкл. юнәлешеннән.

Дерив.: төерел-ү; төерт-ү; диал. (ТТДС I: 442, 450) төйөрем, түwерем > түрем «җеп, бау уртасындагы (тормозлау өчен яисә кирәксез) төен, төйнәлеш», күч. «көмән» (→ түремәй-ү «көмәнле булу»); диал. төерек «төерелгән; күптөерле».