ТӨБЕТ[төбөт] «мастиф (собака тяжеловесной породы); овчарка-волкодав» ~ каз., нуг. тöбет, кырг. дöбöт id. < бор. төрки (ДТС: 598) Tüрüt «Тибет, Тибет халкы» сүзеннән (Тибет этләре бик зур, эре булалар һәм аларны көтүләрне саклау өчен кулланганнар; тик алар ачык далаларда үрчемәгәннәр). К. Дебет. Тув. төбет «кызыл таплы карасу эт (мондый этләрдән шайтаннар да курка, имеш)». Бор. төрки Түбүт «Тибет», кыт. тху бод «баш бод»; бод – тибетлыларның үзатамасы. К. Зайцев А.Н., Кузнецов Б.Н. О названии Тибет // Топонимия Востока. М., 1969: 185–196.