ТОТЫК[тŏтŏқ] тар. «пленный (которого должны выкупить); задержанный» < бор. төрки (ДТС: 592–593) tutuγ «заклад; әманәт» ~ хак. тудыг «тоту, тоткарлау; арест». Шул ук мәгъ. чыгт. һ.б. тутақ, тутсақ, госм. туту сүзләре дә билгеле. Әлбәттә, тот- < тут- (к. Тот-у ) фигыленнән, к. Будагов I: 742–723.

Бор. төрки телләрдә тутуқ, тутуғ, ш. ук тутуң бөтенләй үзгә – «идарәче урынбасар» мәгъ. кулланылган, к. Velidi: 54 (ләкин бор. төрки тутуң сүзен кыт. теленнән алынма дип тә карыйлар). Хәз. тув. тудуг «төзелеш» ← тут- «төзү» («киртәләү, киртә кору» мәгънәсеннән, к. тат. киртә, читән һ.б.ш. тоту).