ТОТАШ, диал. тŏтŏш «беспрерывно; сплошной, сплошь» > чув. тăташ [тŏташ], мар. (Упымарий: 214) тутыш «һәрвакыт» < уйг., госм. туташ «бөтéн; терәлеп торган; тоташ» ~ бор. төрки (ДТС: 592; Боровков 1963: 314) tutašï «терәлеп торган, өзлексез, мәңге» – tut- «тоту» тамырыннан, ләкин ясалышы ачык түгел. Тотыш < тутуш варианты Себер төрки телләрендә очрый, к. тув. тудуш «тоташ». Федотов II: 200–201.