ТОН-У II«глохнуть; закладывать нос; терять сознание, ясность чувств и мысли» < каз., чыгт., алт., хак. тун-, алт. туң- «ябык, бөркү, тынчу булу» бор. туң//тум (к. Том I ) тамырыннан. Тон-у < тун-у I һәм тон-у < тун- II еш кына буталалар, ләкин ДТС (536) боларны аерып күрсәтә.