ТОМАЙ (БТДҺ: 322, тат. сөйләшләреннән) «необщительный» ~ алт., хак., шор. (Радлов III: 1240) томай, тумай id. Чаг. уйг. (Радлов III: 1524) тумлы-, тумла- «томсару, томанлы һәм салкын булып китү». К. Томса.