ТОЙГЫН[тŏйғŏн], иске тат. (Троянский һ.б.) толғун, тулғун «белый сокол» ~ гом. кыпч., чыгт. (Будагов I: 410) туйғун, тойғун, госм. (Радлов III: 1142, 1784) тоiған, дуiғун id., ш. ук «иң кечкенә ау кошы; карчыгачык» һ.б.ш. Э.В. Севортян фикеренчә, төр. дуган < доган «ак лачын» сүзе белән бердәй түгел. Будагов I: 410; ЭСТЯ III: 248.